Bir gün qərq olacam bu qaranlıq gecələrdə.

Bir gün qərq olacam bu qaranlıq gecələrdə.

İsa Məsih kimi.

Bir gün açacam qəlbimdəki tilsimi,

Bir gün gedəcəm buludlara, səssiz, səmirsiz!

Bir ad qalacaq! Sadə bir ad!

Qopacaq arxamca, şüvənlər

Edəcək sevənlər fəryad!

Ey dad!

bu qəmli sevda,

bir sənət, şeir olacaq!

Düşüncələrdə.

Məzarıma güllər gələcək!

Tər qoxulu qərənfillər.

Səfillər,

Mollalar qonacaq,

pul kasasına,

sevdiklərimin...

Cənnət, cəhənnəm misalı

Mən olmayacam, bilməyəcəm

Nə olub bitdiyini.

Amma nə hala

Onsuz da cəfəngiyat.

Bu gün varam deyə yox sayılmaq,

deyilmi yoxam deyə var sayılmaq tək...

Bir bulud olacam,

Bəlkə bir milçək

Vızıltı gələndə hər cümə günü

Anam ruhdur deyə ağlayacaqdır.

Yuxulara gələcəm.

Bu gun yaxşı gördüm

Sevinib, dünənki işimə mənim

Sevgilim aynanın qabağında,

Gah məsum baxışlı yalvarışıyla, 

gah göz yaşıyla

Üsyan edəcək o günkü günə...

Bunlardan mənə nə,

Bir bayram axşamı,

Bir başqa şənlikdə,

Badəmlə deyilən o arzu, kamı

Dilə gətirəcək dost dediklərim.

Bu onun sözüydü, o söyləmişdi.

Kaş, burda olaydı yenə.

Bunlardan mənə nə?

Övladım rəsmimin önündə durub

Sorar anasına bu kimdir? - deyə

İzahat...

Boğuq və qırıq səsləri ilə

Qulaq cingildədəcək!

Səhər qara yaylığı atıb başına

Oğlumla gələcək məzar başıma

Anacaq bu günü

Gecələr yuxunun şirin çağından

Öpərək, sığalla oyadan əllərimi o.

Heç nə dəyişməz!

Əllər göyə qalxar.

Dodaqdan oxunar "əl-fatihəsi''

Qıraqda oğlumun səsi.

"Gedək də, darıxdım".

Qayıdar balaca aynası üçün.

Dərd paylaşmağa.

Amma mən, seyr edə bilmərəm o qəlbindəki, sevdanı, kədəri,

Açılan tumurcuq, solacaq yenə...