Murad Köhnəqalanın simpatik "düşmənçiliyi"!

Son günlərdə blogger Mehman Hüseynovun anasının vəfatı ilə bağlı gündəm materialları sosial şəbəkələrdə bəzi jurnalistlərin mövzu ehtiyaclarını tam təmin etdi. Demək olar ki, 24 saat ərzində bütün statuslarda Mehman Hüseynov var idi. Həmin gün, mən evdə olduğumdan azadlıq radiosunun canlı efirində yas mərasimini seyr edirdim.
Mehman Hüseynovun gəlişi, yaxınları ilə görüşməsi və üz mimikası, onu heç də yasa gələn, və hətta anasının yasına gələn insan kimi göstərmirdi. Mehman Hüseynovun sifətində o qədər pozitivlik sezilirdi ki, Azərbaycan dilini anlamayan tamaşaçıda elə təəssürat yaranardı ki, Mehman ən doğma birinin toy məclisinə gəlib həpsxanadan. Hətta mən belə bir qənaətə gəldim ilk öncə.
Bir müddət aparıcı ilə danışdıqdan sonra (mövzunun nə olduğunu anlamadım, videonu təqdim edərəm) gülməyə başladı. Həm də hər hansısa bir yaxını ölmüş insanın yanında elə gülüş sadəcə tərbiyyəsizlik olardı. Söhbət isə burada öz doğma anası ölmüş bloggerin özünü aparmağından gedir.
Başa düşürük, bu millətin qəhrəmana ehtiyacı var. Taleh Bağırov, Yunis Səfərov, "Abubəkr " Abutalıbov kimi şəxslər necə ki, ayrı-ayrı qrup insanların qəhrəmanı oldu, Mehman da bəzi vətənkeşlərin hətta Muradın təbirincə desək, siyasitəkərqaraldanların qəhrəmanıdır. Bu qrupların müqəddəslərinə çevriliblər. Bunlara haqlı ya haqsız heçnə demək olmaz, etiraz etmək olmaz kimi təəssürat yaradırlar.
Doğrusu Mehman Hüseynovun fəaliyyətindən heç də məmnun deyildim. İçəriyə hansı maddələrnən atılmağını da bilmirəm. İzləyicisi deyiləm, fanatı deyiləm və düşüncəsinə qarşı da deyiləm.
Bunu deyə bilərəm ki, Mehman Hüseynovun anasının dəfnində sərgilədiyi davranış, yumşaq desək sadəcə utancvericidir.

Mən bu yazıda nümayiş etdiyim mögedən dəfələrcə mülayim, mədəni və həssas mövge bildirən gənc aydın, yazıçı Murad Köhnəqala niyə xalq düşməni elan edilsin ki?
Adam haqlı olaraq yazıb ki, ayə, qoyun! Ananın cənazəsinə gəlmisən. Vecinə deyil? Olmasın qardaş! Heç olmasa -"Camaat nə deyər, prinsipi ilə bir az kədərli sifət al.
Bundan gözəl ibarə? Buna sadəcə alqış etmək lazım idi.
Bizim millət küyə gedəndir. Məntiq işlətmirlər, beyin yormurlar. Kim nə deyir, baş üstə deyib arxasıycan gedirlər. Elə buna görə də biz , ölümə, işgəncəyə, zülmə və zorlanmaya məhkumuq.
Bizə bu da azdır.

Sizə sözügedən videonu təqdim edirəm!

Qonşu evin işıqları-Cəmilə Məmmədli

Bu yazımda sizi Cəmilə Məmmədlinin "Qonşu evin işıqları" kitabı ilə tanış edəcəyəm. Bu kitabda Cəmilə Məmmədlinin bir neçə dövr ərzində qələmə aldığı müxtəlif səpkili sosial məişət zəminində və absurtizmdən qidalanmış 12 hekayəsi və bir povesti məhz kitabın adını daşıdığı "Qonşu evin işıqları" povesti yer almaqdadır.
Kitab, müəllifin oxucusuna müraciəti ilə başlayır, və gözəl tənqidçi yazar Cavid Qədirin yazısı ilə davam edir.
Keçək kitabın özətinə. Kitab geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutulub.

İlk yer alan hekayə-Aynalar. Bəyəndiyim, bəzi yerdə məyus olduğum, bəzi yerində isə təbəssüm yaradan bir hekayə idi. Məişət zəminində yazılan hekayədir. Müəllif hekayədə eyiblərini aynada axtaran bir qadından söz edir. Hekayənin quruluşu, sujeti və bədiiliyi nəzərəçarpacaq dərəcədə yaxşıdır.

İkinci hekayədə isə bir "Peşəkar" tənbəldən söz edilir. Peşəkar hekayəsindəki Cavid, əslində redaksiyadakı hər kəsdən savadlıdır, düşüncəlidir. Baş redaktordan belə. Amma gəl ki, 3 həftə əvvəl ona tapşırılmış 8 mart haqqında yazını hələ yazıb bitirməyib. Səbəb Cavidin heçdə tənbəl olması deyil.
Qadınlar bayramında neqativ nəsə yaza bilməməsidir. Hekayayədəki obrazlar, süjet xətti yerli yerindədir. Bu hekayədə möhtəşəm bir professionallıq hiss olunur. Redaktədən çıxanda "peşəkar tənbəl" sözündəkinin "l" hərfinin yaddan çıxdığını da yazıram ki, diqqətlə oxuduğumu anlamış olsunlar.

Üçüncü hekayə, Axmaq. Bu hekayədəki sujet və bədiilik məni qane etmədi. Amma başa düşmədiyim məqamlar da ola bilər ki, bu hekayə barəsində mənfi rəy verməyimə əngəl olar.

Dördüncü, Romanı necə yazmalı, hekayəsində də mənim rəyimə görə "Axmaq" hekayəsindən fərqlənmir. Mənə görə. Bu hekayədə yazıçılığın çətinliyindən söhbət gedir. Absurdizmə gözəl nümunədir.

Beşinci, "Nikbin" hekayəsi də "Axmaq", "Romanı necə yazmalı" stilinə uyğun yazılmış bir hekayədir.
Noğul hekayəsi sujet xətti, bədiilik, və ədəbi axın pe.əkarlığı hiss olunur. Müharibə dövründən bəhs edir.

Çiçəklərlə danışan adam hekayəsi kitabın gözəlliyini özündə əks etdirir. Mirzə Cəlil abu-havası gəlir Cəmilənin hərəkətlərindən. Diqqəti çəkən məqam odur ki, dövrün bu qədər irəliləməsinə baxmayaraq, hələ də eyni hadisələr cərəyan edə bilir. Bu kitabda Ən bəyəndiyim hekayə idi.

Dahi ilə görüş də gözəl hekayə idi. Düşündürən hekayə idi. Bir oxucu kimi məni özünə valeh etməyi bacardı.

Səkkizinci hekayə, Portret hekayəsi ilə bədiilik və ədəbi axın, proseslərin baş verməsi ardıcıllığını çox bəyəndim. Gözəl təcrübə işi hiss olunur. İçərisi ilə bağlı heçnə demirəm. Şiddətlə oxumağınızı tövsiyyə edirəm.

Addım hekayəsi, çox anlamlı bir hekayədir. Dini təbliğ etmir amma cənnət və cəhənnəmdən bəhs edir. Düşündürücüdür.

Qəsr hekayəsi də təqdirə layiqdir. Nağıl janrında yazılıb. Çox gözəl bir hekayədir. Hiss olunur ki, yazıçı hansısa cizgi filmdən ilhamlanıb.

39 güllü don hekayəsinin bədii tərəfini bəyəndim. Sujetlə bağlı heç bir fikrm yoxdur. Bəlkə də təkrar oxumağıma ehtiyac var.

Çıxıb gəldik sona. Yəni povestə. Povest ən çox klassik ədəbiyyat nümunələrini mənə hiss etdirdi. İçəriyi ilə ən qısa ipucu verəməyəcəm ki, oxumayan oxucu oxumağa cəhd eləsin. Kitabı alıb evə gələndə, qardaşım kitabı aldı, povest olan hissəni açdı. Baxn kimi soruşdu?
-Bu qonşunun sayğacı "leve" olub?
O sualı mən ünvanlayram oxumayanlara
Qonşu evin işıqları niyə söndü?

Kitabın üzü diqqətçəkici bir dizayndır. Kitab haqqında bu qədər. Sualıma cavab tapan, aşağıda, rəy yerində cavab versələr, müəllifin ikinci kitabını məndən hədiyyə alarlar.

Müəllifin digər yaradıcılığı ilə bu yazıya tıklayaraq tanış ola bilərsiniz.